2.1.1.3.2.1 Academie
Het balanceren tussen innovatie en accountability is geen nieuw probleem en een beproefd oplossingsrecept is academisering. Academisering is een soort superprofessionalisering omdat men zich naast de praktische hoe-vraag, ook de wetenschappelijke waarom-vraag stelt. Alleen die combinatie geeft antwoord op de vraag: ”Doen we de goede dingen en doen we die goed?” Gewoon goed zijn in je vak, of zelfs superspecialist zijn, is niet meer voldoende! Waar men in het verleden kon volstaan met een studie, vraagt de kenniseconomie om het beheersen van vakkennis, maar vooral ook van een aantal metacompetenties (zie bijv. Goverance-, Canmeds- 21th century skills en soortgelijke modellen) om de opgedane vakkennis op methodische en strategische wijze toe te passen.
Ter illustratie: academisering van de huisartsgeneeskunde
Begin jaren tachtig van de vorige eeuw start de academisering van de huisartsenzorg. Er worden academische werkplaatsen ingericht en huisartsenpraktijken formaliseren de samenwerking met de universiteit. Dit levert een verbetering op van de patiëntenzorg en kennis en kunde worden gedeeld door de praktijk en wetenschappelijke discipline met elkaar te verknopen. Via universiteiten en hogescholen levert men een bijdrage aan toegepast onderzoek en die zorgen er op hun beurt weer voor dat nieuwe kennis in het onderwijs wordt opgenomen. Academisering kenmerkt zich door de integratie van drie componenten:
- verhoging van kennisniveau
- intensivering van de strategische toepassing van al deze kennis en kunde.
Meer weten? Zie Nieuwe lerende